Dnia 9 grudnia 2021 roku Sąd Najwyższy rozstrzygnął zagadnienie prawne uznając, że dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej za zwłokę w wykonaniu zobowiązania w postaci określonego procentu ustalonego wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki, nawet jeżeli nie określono końcowego terminu naliczania kary umownej ani jej kwoty maksymalnej. Z omawianej uchwały Sądu Najwyższego, sygn. akt III CZP 16/21 wynika, że na skuteczność zastrzeżenia kary umownej nie ma wpływu brak wskazania końcowego terminu jej naliczania ani brak wskazania jej kwoty maksymalnej, w sytuacji, gdy zastrzeżono karę umowną w postaci procentu ustalonego wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki. Sąd Najwyższy uznał, że określenie wysokości kary umownej poprzez wskazanie podstaw do jej wyliczenia nie sprzeciwia się uznaniu, że kara umowna stanowi określoną sumę pieniężną w rozumieniu art. 483 § 1 kodeksu cywilnego. Pisemne uzasadnienie uchwały nie zostało jeszcze opublikowane
Sankcje przewidziane w dyrektywie o przejrzystości, a zabezpieczenia udzielane w postępowaniu cywilnym
Adwokat Magdalena Grykowska analizuje wpływ art. 17 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/970 czyli tzw. Dyrektywy o transparentności na procedury zabezpieczające w polskim postępowaniu cywilnym.
